Mayli Sterkendries: “Mijn leven is één groot buffet”

Nanoi Alloo
23 aug 2018
6 minuten om te lezen

“Ik ben allesbehalve een perfectionist, maar het is net dat wat mijn foto’s een soort charme geven. Het is rauw en een ingeving van het moment.” Ze had al haar eigen tentoonstelling in de Zebrastraat, naar aanleiding van het tienjarig bestaan van ‘kunstenaar van de maand’.

De Oostendse werkt als freelance fotograaf, styliste en af en toe als model. Hoog tijd voor een gesprek.

Hoe zie jij jezelf als persoon Mayli?

Mayli Sterkendries:“Ik ben wild, impulsief, de eeuwige twijfelaar, enorm nieuwsgierig, onzeker, rechtuit en heb een grote mond maar een klein hartje.”

Hoe zou jij je werk omschrijven?

Sterkendries:“Dat vraag ik mezelf eigenlijk ook al een tijdje af.(lacht) Mijn styling, kleurpatronen en analoge bewerking van mijn foto’s typeren mij als fotograaf. Ik gebruik veel kleur en heb een enorme zwak voor analoog en korrelige foto’s. Ik probeer eigenlijk een beetje van alles uit. Ik heb veel stijlen op vlak van fotografie, kledij en eten. Mijn leven is gewoon 1 groot buffet. Ik moet mijn rode draad nog een beetje vinden.”

Wanneer is je passie voor fotografie begonnen?

Sterkendries:“Toen ik klein was liep ik altijd met een camera rond, zonder te beseffen wat ik eigenlijk aan het doen was. Ik vond het leuk om alles wat ik met mijn ogen kon zien, te doen stoppen en op beeld te zetten. Dat was de enige manier om de tijd te doen stil staan. Op mijn twaalf had ik ook een beste vriendin die wat ouder was en zich bezig hield met fotografie. Als 12-jarig meisje kijk je daar natuurlijk naar op. Ik zag haar als een soort mentor op dat moment.”

Waar haal je je inspiratie?

Sterkendries:”Ik was altijd geïnteresseerd in mode. De overload aan modeboekjes hebben mijn ogen geopend. Ook door kledingstijlen en locaties krijg ik inspiratie en vorm ik meteen moodboards in mijn hoofd.”

Je bent zelf nog model geweest

Sterkendries:”Ik was nooit ingeschreven in een modellenbureau. Ik denk dat ik te zwaar was, hoewel ik nog maar veertig kilo woog. Ik heb wel nog als model gewerkt voor La fille D’o. Het was altijd een combinatie tussen het model willen zijn en zelf achter de lens te willen staan.”

©Nathalie Samain- La fille d’O

Het is wat het is

"Ik leg de lat altijd hoger. Mensen vinden mijn werk goed maar ik als fotograaf moet ook tevreden zijn. I wanna level up."

Heb je fotografie gestudeerd?

Sterkendries:”Ik ben afgestudeerd in de Academie voor Schone Kunsten te Brugge. Erna heb ik even eventmanagement gedaan. Dat was niets voor mij. Tenslotte heb ik ook nog avondschool fotografie gedaan in Gent. Ik vind dat je eigenlijk geen diploma nodig hebt om te tonen dat je fotograaf bent. Als je een goede portfolio hebt en mensen zien hoe je werkt, is dat voldoende. Avondschool was wel interessant voor het technische aspect wat bij te schaven. Ik speel nog altijd met de instellingen, voor mij hoeft de diafragma niet perfect te kloppen met de ISO. Nu tracht ik meer mijn portfolio uit te breiden, omdat ik nog niet vind dat ik een volwaardige fotograaf ben. Ik leg de lat altijd hoger. Mensen vinden mijn werk goed maar ik als fotograaf moet ook tevreden zijn. I wanna level up.”

Welke boodschap wil je overbrengen met je foto’s?

Sterkendries:”Dat je niet altijd de regeltjes moet volgen voor goede foto’s te leveren. Ik ben allesbehalve een perfectionist, maar het is net dat wat mijn foto’s een soort charme geven.Het is rauw en een ingeving van het moment. Ik gebruik geen captions bij mijn foto’s. Het is wat het is. Er is geen boodschap. Wat ik wel wil doen is mijn modellen een kick geven. Achteraf zien ze dan het resultaat en zijn ze in de wolken. (Begint na te denken) Ik wil echt foto’s nemen straks, mijn goesting is weer aan het opborrelen!”

Je werkt niet echt met hele lange magere modellen, maar meer met echte personen.

Sterkendries:”Ik baseer me meer op persoonlijkheden en karakters. Anders is er geen goede vibe op de set. Als ik geen klik heb met de persoon, kan ik niet werken. Ik bewerk ook geen mensen in Photoshop. Ik ben tegen modellen mager photoshoppen. Dat is walgelijk. Bij analoge foto’s verwijder ik wel de stofjes van tussen mijn scanner.”

Hoe ga jij te werk op de set?

Sterkendries:”Ik ga altijd samen met mijn model naar de locatie, zodat we al wat kunnen babbelen en ik het concept kan uitleggen. Tijdens de make-up zit ik er ook altijd bij. Ik probeer ze vooral heel hard op hun gemak te stellen en toon altijd na de eerste tien shots hun beste foto zodat ze een boost krijgen.”

Wie zijn jouw grote voorbeelden?

Sterkendries:”Dat varieert. Een vriend, Sebastian Steveniers (http://www.sebastiansteveniers.be/) maakt heel mooie foto’s. Zijn fotografie is simpel maar sterk. Hij werkt nu voor de Standaard. Helmut Newton is wel mijn all time favorite. Hij staat bekend om zijn wisselwerking tussen erotische getinte – en modefotografie. Hij werd vroeger verweten van voyeurisme en pornografie. Hij fotografeerde ook veel met een polaroid. Zijn vrouwen die hij fotografeert maken enorm indruk op mij.

Wat is je lievelingsfoto?

Sterkendries:”De zwart-wit foto van Ayla. Tot nu toe is dit één van mijn zotste foto’s. Die wordt tentoongesteld in begin maart in de Zebrastraat.”

"De Blaarmeersen is een locatie waarmee ik graag werk. Toen ik de glijbanen zag staan wist ik meteen dat hier een mooi portret kon gemaakt worden. Da zag ter bere vet uit.“

Welk soort fototoestellen gebruik je?

Sterkendries:”CANON 5D reflexcamera met twee verschillende lenzen en wegwerpcamera’s van Kodak. Mijn analoge camera is kapot. Daarmee ligt mijn analoge fotografie even plat. Ik heb nog geen perfecte analoge camera gevonden die kon tippen aan m’n vorige. De camera kiest jou. Het is net zoals in Harry Potter, waarin de toverstaf zijn eigenaar kiest. De wegwerpcameras gebruik ik voor detailshots en behind the scenes foto’s te trekken.”

Nood aan een beschermengel

"Ik zou en moest me hechten aan iemand anders. Ik hing toen altijd aan het been van de juf. Ik zag haar als mijn nieuwe beschermengel. Ik heb de dag van vandaag nog altijd nood aan een beschermengel."

Hoe was jij als kind?

Sterkendries:”Ik was een zeer beschaamd kind en had een beetje verlatingsangst. Mijn ouders lieten me s ‘morgens los aan de schoolpoort en ik kon daar als kind niet goed mee om. Ik zou en moest me hechten aan iemand anders. Ik hing toen altijd aan het been van de juf. Ik zag haar als beschermengel. Ik merk nu nog dat ik altijd een beschermengel nodig heb. Dat zie ik nu in mijn vriend. Naarmate de jaren verstreken werd ik wilder. Ik ben opgegroeid als klein meisje bij mijn vader(die zelf een stoere bink was) I was one of the boys en had niet zo’n goeie band met de typische meisjes.”

Heb je een vrije opvoeding gehad als kind?

Sterkendries: “Ik had een super losse opvoeding, ik mocht alles doen wat ik wou. Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik soms niet nadacht over mijn daden en nogal impulsief uit de hoek kon komen.

Toen mij mama op mijn veertien jaar terug in mijn leven kwam na een lange tijd, ben ik wel meer dat meisje-meisje beginnen aanleren. Nu is het weer tussen twee.”

Je mag veel feestjes fotograferen, hoe is dat? (Private sessions- unlocked, Lokerse feesten, Les Ardentes…)

Sterkendries:”In het begin moet je nuchter zijn om sterke technische beelden te schieten, naarmate de avond vordert gaat het hem meer over de losse beelden. Dan drink ik een glas of drie en ga ik zonder veel gêne het publiek in. Dan sta ik dom te doen met een bende gasten en trek ik een foto. Ik ben wel een durver, dat brengt me verder. Feesten fotograferen doe ik het minst graag, ik sta eigenlijk liever zelf in de zaal dom te doen.

Dit tekstje schreef ze wanneer ze op reis was in Sardinië. “Het was een ingeving van het moment. Net zoals veel van mijn foto’s.“

Hoe zie je de toekomst?

Sterkendries:”Ik heb binnenkort wat meer tijd en heb drie nieuwe fotoshoots gepland. Ik vind mijn foto’s nog niet sterk genoeg. Over mijn laatste jaar ben ik echt tevreden maar ik kan nog beter! Er zit al een evolutie in.”