To keep an eye on: Marie Wynants

Nanoi Alloo
24 aug 2018
8 minuten om te lezen

MARIE WYNANTS

Overdrive◊limited edition◊wildside◊only dead fish go with the flow et moi je veux nager◊folle◊j’ai perdu ma tête◊

Gemini 1993 // Ex-Dancer // Post-Epileptic Photographer // Voyeuristic Director //

Wynants heeft op haar 23 jaar als fotografe al veel modemerken op haar repertoire staan. Het absolute toppunt was Delvaux. Ook regisseert ze videoclips voor haar vrienden zoals Bazart, Max colombie van Oscar en the Wolf, Warhola en Charlotte De Witte.

Hoog tijd voor een babbel.

Wat zijn jouw Dagelijkse bezigheden?

Marie Wynants: “Ik ga nog steeds naar school, nu loop ik school in Hamburg en studeer ik Art Direction. Fotograferen doe ik nog met up and downs. Ik ben momenteel veel meer bezig met video. Het is 1 à 2 dagen shooten, dan editten en monteren. In het begin monteerde ik zelf maar nu heb ik gelukkig een monteur dat me heel goed helpt. Met je monteur moet je een sterke band hebben. Het is tenslotte jouw idee dat je probeert te verwerken voor het gewenste resultaat. Het is heel druk de laatste tijd (lacht)”

Kun je nog ademen?

Wynants:”Staying alive, staying alive!”

Wat is kenmerkend aan uw kunst? Is er een rode draad?

Wynants:”Ik ben mijzelf nog aan het leren kennen, het is sinds mijn laatste jaar fotografie dat ik zelf pas doorhad wat mijn werk wou zeggen. Ik wist eigenlijk niet goed van waar beelden ontstonden of waarom dat ik gezichten op een bepaalde manier op beeld zet. Als ik naar mijn laatste foto’s kijk, zijn alle gezichten heel afwezig. Dat is onbewust. Mijn rode draad doorheen mijn foto’s en video’s zijn denk ik wel beweging met organische vormen en lichamen.”

Wanneer je moet shooten of draaien, bereid je dat dan grondig voor?

Wynants:”Ik doe altijd een beetje voorbereiding, dan maak ik dat ik een moodboard en wat scènes heb liggen. Ik werk samen met mijn vriend die copywriter en ook psychiater is van opleiding. Hij is heel sterk met conceptuele ideeën. Het is hij die het scenario uittypt, dan begin ik het scenario te visualiseren en maak ik moodboards met kleuren, kledij en personen. Op het moment zelf gebeurt er heel wat improvisatie en vertrouw ik op mijn buikgevoel. Het is vaak zo dat we op de set staan en daar de verhaallijnen veranderen of dat er nieuwe verhaallijnen ontstaan. Achteraf kan het resultaat totaal anders zijn dan hoe we het in gedachten hadden. Zo heb ik het graag.”

Leer je jezelf beter kennen door je kunst?

Wynants:”Kunst helpt mij te ontdekken wie ik ben, op foto’s zie je niet puur de modellen maar een weergave van mij doormiddel van het model. Het is een verlenging en een weerspiegeling van mijzelf. Hoe langer ik fotografeer en videos regisseer, hoe meer ik te weten kom over mezelf.”

Wat is je boodschap? Heb je een bedoeling naar de buitenwereld toe?

Wynants:”Ik heb geen bedoeling naar de buitenwereld toe. Het heeft voor mij een meer esthetisch en vormelijk belang. Ik kijk meer naar kleuren en contrasten dan effectief een idee te moeten uiten naar een publiek.Vaak als ik mijn ideeën creëer begint dat uit een visueel beeld waar ik over heb gedroomd. Het kan ook zijn dat ik opeens een idee krijg, dan pen ik dat meteen neer en maak ik daar moodboards rond omdat een beetje te kunnen plaatsen.(denkt na) Ik heb het daar nog wat moeilijk mee. Ik wil geen statement maken dat ik enkel puur visueel werk. Om een boodschap te kunnen geven, moet je eerst zelf weten wat je werk zegt en waarom je dit maakt. Het inhoudelijke en conceptuele is iets waar ik zelf nog wat meer tijd moet insteken. Ik werk vaak te visueel en het is moeilijk soms om mijn beelden voor mezelf te ontrafelen.”

Je hebt 4 jaar dans gedaan in het middelbaar, heeft je danscarrière je kunst beïnvloedt?

Wynants:“Ja sowieso. Wanneer ik foto’s trek kan ik een kwartier lang hameren op kleine details, net zoals mijn dansleerkrachten deden vroeger. De pose is dan wel goed maar de de vinger moet dan anders in beeld worden gebracht of wat naar boven worden gehoffen. Het zit hem echt in de kleinste aspecten. Ja, ik ben perfectionistisch maar mijn ogen kijken naar het beeld en mijn buikgevoel zegt dan dat het zo moet.”

"Natuur trekt me niet aan als fotograaf. Het zijn vooral mensen die ik adoreer. Wanneer ik mijn mensen niet bij mij heb, ben ik kinda blocked. Zonder hen ben ik machteloos. I need my people. Ik sta nergens zonder hen"

Je werk vaak met dichte vrienden samen.

Wynants:”Klopt, ik heb een sterke band me hun dus ik weet dat ik veel uit hun kan krijgen en ze kan drijven tot het gewenste resultaat. Moesten ze mij niet triggeren zouden ze niet zo’n dichte vrienden zijn. Op de set speel ik dan een spelletje en daag ik ze uit om te kijken hoever ze kunnen gaan. Ik werk ook graag met mensen samen waarvan ik de persoonlijkheid goed ken, bijvoorbeeld Caro Deraedemaeker en Cheyenne Dekekeyser inspireren mij mateloos. Het zijn mij twee musketiers. Soms is de band en de vibe tussen mijn vrienden en ik nodig om te komen tot het resultaat dat ik nu heb.”

Hoe pep je hun op?

Wynants:”Ik bereid ze op voorhand goed voor. Ik schets het idee en toon de moodboards. Het belangrijkste is dat ze op hun gemak moeten zijn. Ze moeten ontspannen, openminded zijn en vertrouwen op hetgeen dat ik voorstel, ook al ziet het er niet uit of is het een vrij rare pose. Soms sta ik te roepen en te tieren (op positieve manier) en breng ik ze in een soort trance door muziek.”

Breng je ze dan in the mood met de muziek van de videoclip die je regisseert?

Wynants:”Niet perse, soms wel hoor. Ik zoek liedjes die passen bij het beeld dat ik wil. Bijvoorbeeld de laatste scène van Bunker (Balthazar), waarin ze super hard feesten, heb ikCaribou opgelegd. Het heeft iets wree universe, eindeloos, liefdevol, zwaar, heavy, end of the summer-achtig en dat zijn allemaal ingrediënten die we echt nodig hadden om tot dat resultaat te komen.”

Bunke van Balthazar en Goud van Bazart zijn allemaal in slow motion gebracht.

Wynants: “Dat zijn weer mijn guts, alles in slowmotion maakt het beeld intenser. Slowmotion doet iets met je tijd. Het wordt uitgerokken, het oogt meer diepgang, er zijn meer emoties, het is melancholisch en the smoothness past bij het idee van de muziek.”

Jouw videoclip ‘Weltschmerz’ van Charlotte De Witte is een heel andere stijl. Heeft elk muziekgenre een andere soort videoclip nodig?

Wynants: ”Heel zeker, ik heb toen samengewerkt met Cedric, een zeer goeie designer van Plastik Goodies. Met techno vond ik dat we een stapje verder konden gaan. We wouden met animatie werken en een soort wacko LSD trip creëren. De videoclip leunt sterk aan bij Charlotte haar imago. Voor de videoclip Goud van Bazart hebben we het helemaal anders aangepakt. Toen hebben we echt op dat nummer gewerkt. Ik heb eerst met Mathieu Terryn (frontzanger Bazart) samen gezeten en besproken wat we erbij hoorden, voelden en wat het lied eigenlijk bij ons naar boven haalde.”

Je reist veel, wil je dan even aan de wereld ontsnappen?

Wynants:”Ik heb dat gewoon écht nodig. Het is een goeie manier om aan mijn mind te ontsnappen. Het is wel zo wanneer ik naar een ander land ga, ik s’avonds kapot ben van alle prikkels en impulsen.”

Trek je daar veel foto’s?

Wynants:”Vakantie is dan echt vakantie voor mij, ik trek hoogstens wat foto’s met mijn Iphone. Natuur trek ik niet, als ik mijn mensen niet bij mij heb ben ik kinda blocked. Zonder hen kan ik geen werk maken. I need my people. Ik ben niets zonder hen.”

Geven je ouders veel tips? Haar moeder is fotografe en haar vader is architect

Wynants:”Mijn ouders geven immens veel tips. Ze hebben mij gemaakt tot wie ik nu ben. Zij pushen en steunen mij in alles. Het is ook leuk om te zien hoe je relatie evolueert door de jaren heen. Ik merk ook met de jaren hoeveel wijsheid die mensen hebben. Zij zijn mijn grootste back-up. Het is door hen dat ik risico’s neem en kan nemen. En als het niet lukt so be it.”

Wat maakt je kwaad?

Wynants:”Ik ben niet iemand die snel kwaad is. Ik word wel kwaad van afspraken die niet nageleefd worden of als er geen professionele houding is op de set. Maar meestal ben ik kwaad op mijzelf.”

"Ik ben zoals een kleuter in een speeltuin, schommelend op zoek naar een andere prikkel. Ik zie dan een glijbaan in de verte. Al Glijdend ben ik weer opzoek naar een klimrek. Achteraf heb ik met niets gespeeld of niets echt puur beleefd."

Hoe zou de wereld moeten zijn volgens u?

Wynants:”Roze wolken en woestijnen, mopje. (Denkt heel lang na) Actually I like where I am"

Heb je spijt van iets?

Wynants:”(als de bliksem) Nee echt totaal niet!!! Ik ben blij dat ik in het buitenland studeer en ook veel dingen tegen mijn goesting moet doen hier. Dat ik zolang mogelijk blijf studeren en die stappen durf te nemen. Het is heel aanlokkelijk om al te gaan werken. In België ging het allemaal zeer goed met mijn fotografie en films, dus kreeg ik veel aanvragen van productiehuizen om bij hun te komen werken. Het is een beetje een soort val vind ik. Voor je het weet ga je daar in mee en sta je weer met je neus tegen de muur en ben je te vroeg begonnen met werken. Het is wree belangrijk om zolang mogelijk te blijven leren van mensen en dat je ook de juiste mensen opzoekt. Ik doe nu iets totaal anders dan dans waarvoor ik eerst gestudeerd heb, maar dat is absoluut geen tijdsverspilling geweest. Dans heeft mij gevormd tot wie ik nu ben en dat weerspiegelt zich ook in mijn video’s en fotografie. Moest ik geen fotografie hebben gedaan zou ik ook nooit video’s kunnen maken. Want zonder visueel na te denken over een beeld lukt dat niet. Je neemt alle ervaringen en studies mee. Het is net zoals een drug dat wordt gemaakt waarbij je blijft elementen aan toevoegen, die je higher en higher maken. Zodat het je tot een hoger lever sleurt en je eigen alfabet vormt. Ik ben blij dat het blijven leren in mij zit.”

Kan je makkelijk loslaten?

Wynants:”Neen, Ik ben een slechte slaper op dat vlak. Ik heb soms moeite met in het hier en het nu te zijn. Ik ben altijd zo druk bezig dat mijn lief soms kwaad wordt omdat ik een gedachte niet van mij los krijg. Dat is vervelend omdat het zorgt dat je met je gedachten compleet ergens anders zit en je niet 100 procent mee bent met wat er gebeurd op dat moment. Je maakt de dingen niet mee in het hier en het nu.”(Leest op dit moment the power of now, die haar doet beseffen dat “the present moment is all you ever have")

Heb je het gevoel dat je soms te veel nadenkt?

Wynants:” Toch wel, en niet over al te zinnige zaken. Ik heb het gevoel dat mijn brain in overdrive is. Ik ben ooit is naar een fysiotherapeut geweest en die kon mij na een uur perfect beschrijven. Ik ben zoals een kleuter in een speeltuin, schommelend al op zoek naar een andere prikkel. Ik zie dan de glijbaan in de verte. Al Glijdend ben ik dan opnieuw opzoek naar een andere prikkel zoals het klimrek. Achteraf heb ik met niets gespeeld of niets echt puur beleefd. Als ik dat terug meer op zijn plaats krijg van in hier en het nu te zijn kan ik meer tijd in dingen steken. Ik moet niet alles altijd te snel willen doen.”

Wat zijn je toekomstplannen?

Wynants:”Binnenkort hebben we twee zalige nieuwe video’s klaar, we zijn er één aan het maken voor een New Yorkse band. We hebben daarvoor heel lang in de running gezeten maar we hebben het! Erna hebben we nog een ander fenomenaal filmpje voor de release van het nieuwe magazine WANDERKEIT.

Hou zeker Marie nauwlettend in de gaten, deze chick gaat het ver schoppen